شاخص توده بدنی نسبت به ژنتیک یک عامل خطر مهم تر برای دیابت است

31 اوت 2020 - بر اساس تحقیقات جدیدی که در کنگره ی ESC 2020، ارائه گردید، کاهش وزن می تواند از دیابت جلوگیری کند یا حتی آن را معکوس کند.

در سال 2019، تقریباً 463 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به دیابت بودند، که اکثریت قریب به اتفاق آنها (حدود 90٪) به دیابت نوع 2 مبتلا بودند. دیابت خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب، سکته مغزی و مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی را دو برابر می کند. چاقی علت اصلی در دیابت نوع 2 است، که قابل تغییر می باشد. در حالی که بر اساس آرایش ژنتیکی نیز ممکن است افرادی را که در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند، شناسایی کرد.

پروفسور برایان فرنس، محقق اصلی این پژوهش از دانشگاه کمبریج انگلیس و دانشگاه میلان ایتالیا، گفت: از آنجایی که ما با ژن های خود متولد می شویم، می توان در اوایل زندگی کسانی را که شانس ابتلا آنها به دیابت بالا است، شناسایی کرد، هدف ما ترکیب خطر ارثی با شاخص توده بدنی فعلی (BMI)،برای شناسایی افرادی با بالاترین خطر ابتلا به دیابت بود تا تلاش های پیشگیرانه را بر روی این افراد متمرکز کنیم.

در این مطالعه تعداد 445،765 شرکت کننده از بیوبانکانگلیس شرکت داشتند. میانگین سنی این افراد 57.2 سال و 54 درصد آنها زن بودند. خطر ارثی دیابت با استفاده از 6.9 میلیون ژن ارزیابی شد. قد و وزن این افراد در هنگام ثبت نام برای محاسبه ی BMI بر حسب کیلوگرم در متر مربع، اندازه گیری شده بود. شرکت کنندگان از نظر خطر ژنتیکی دیابت به پنج گروه تقسیم شدند. آنها همچنین از نظر BMI به پنج گروه تقسیم شدند.

شرکت کنندگان تا میانگین سنی 65.2 سال، پیگیری شدند. در طی این دوره ، 31298 نفر به دیابت نوع 2 مبتلا شدند.

خطر ابتلا به دیابت برای افرادی که در بالاترین گروهBMI (میانگین 34.5 کیلوگرم در مترمربع) قرار داشتند، نسبت به شرکت کنندگانی که در پایین ترین گروهBMI (میانگین 21.7 کیلوگرم در متر مربع) بودند، 11 برابر بیشتر بود. احتمال ابتلا به دیابت برای افراد گروه بالاترینBMI ، بدون در نظر گرفتن خطر ژنتیکی، در مقایسه با سایر گروه هایBMI ، بیشتر بود.

پروفسور فرنس گفت: این یافته ها نشان می دهد که BMI یک عامل خطر بسیار قوی تر برای دیابت نسبت به استعداد ژنتیکی است.

محققان سپس از روش های آماری برای ارزیابی احتمال ابتلا به دیابت در افرادی با BMI بالا، در صورت داشتن اضافه وزن برای مدت زمان طولانی، استفاده کردند. آنها دریافتند که مدت زمان بالا بودنBMI ، تاثیری در خطر دیابت ندارد.

پروفسور فرنس گفت: این نشان می دهد که وقتی افراد از یک آستانه یمشخصی از BMI عبور می کنند، احتمال ابتلا به دیابت در آنها افزایش می یابد و بدون توجه به مدت زمان داشتن اضافه وزن، در همان سطح پر خطر باقی می مانند.

وی خاطرنشان کرد: این آستانه احتمالاً برای هر فرد متفاوت است، این آستانه همان مقدار از شاخص توده ی بدنیاست که در آن غیر طبیعی شدن سطح قند خون آغاز می گردد. پروفسور فرنس گفت: یافته های ما نشان می دهد که با پایین نگه داشتن BMI در زیر مقداری که باعث غیرطبیعی شدن قند خون می گردد، می توان از بیشتر موارد دیابت جلوگیری کرد. این بدان معنا است که برای جلوگیری از دیابت، BMI و قند خون افراد باید به طور منظم ارزیابی گردد. تلاش برای از دست دادن وزن هنگامی که فرد دچار مشکلات قند خون می شود، یک موضوع اصلی و بسیار مهم است.

پروفسور فرنس گفت: همچنین ممکن است دیابت با کاهش وزن در مراحل اولیه قبل از آسیبهای دائمی معکوس شود.

منبع:

https://www.sciencedaily.com/releases/2020/08/200831090129.htm